ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Η θρησκεία ενός λαού επιδρά στον τρόπο ζωής, στη μορφή της οικογένειας, στα ήθη και έθιμα του, στις σχέσεις του με τους άλλους λαούς κλπ. Έτσι επηρεάζει τόσο τον πολιτισμό όσο και την οικονομία ενός λαού. Π. χ. στη Βόρεια Αφρική αν και οι συνθήκες είναι κατάλληλες για καλλιέργεια αμπελιών, η θρησκεία αυτών των χωρών δεν τους επιτρέπει την οινοποσία και γι αυτό δεν καλλιεργούν. Η θρησκεία επίσης διαμορφώνει το ήθος και τον τρόπο ζωής ενός λαού. Έτσι δημιουργείται πολιτισμός και παράγονται αξίες όπως η ισότητα, η δικαιοσύνη και η αδελφοσύνη. Επίσης η θρησκεία κατάφερε να σώσει παλιότερα βιβλία λογοτεχνικά αλλά και κείμενα αρχαίων συγγραφέων
Έχει παρατηρηθεί όμως ότι δεν είναι λίγες και οι φορές που οι άνθρωποι κάνουν κακή χρήση του περιεχομένου της θρησκείας έναντι άλλων ανθρώπων.
Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι ο τυχόν θρησκευτικός φανατισμός δηλαδή η προσήλωση του ανθρώπου σε ορισμένες ιδέες ανεξάρτητα αν είναι σωστές ή όχι. Ο θρησκευτικός φανατισμός αρνείται όλες τις άλλες θρησκείες και τις θεωρεί εχθρικές απέναντι στη δική του. Τέτοιες ενέργειες οδηγούν σε υπερβολικές αντιδράσεις εμφυλίους πολέμους, τρομοκρατικές πράξεις κλπ και θα πρέπει να αποφεύγονται. Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει πως ο φανατισμός βλάφτει όπως η καταστροφή αρχαίων έργων τέχνης στο Βυζάντιο από χριστιανούς, η Ιερά εξέταση στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, οι Σταυροφορίες στα Βυζαντινά επίσης χρόνια, το Τζιχάντ ( πόλεμος για τη διάδοση του Ι
Ισλάμ
Θρησκεία μονοθεϊστική. Ιδρυτής ο Μωάμεθ (570 μ.Χ.-632 μ.Χ.)
Το πρώτο του κήρυγμα στη Μέκκα. Οι άνθρωποι εκεί αντέδρασαν στις μονοθεϊστικές αντιλήψεις και τον ανάγκασαν να καταφύγει στη Μεδίνα. (622 μ.Χ. έτος Εγίρα).
Η διδασκαλία του περιέχεται στο Κοράνιο (114 κεφάλαια «Σούρες»). Αποκαλύφθηκε στο Μωάμεθ από τον αρχάγγελο Γαβριήλ. Θεωρείται θείο και αλάθητο.
Βασικές διδασκαλίες του Κορανίου
• Ένας είναι ο Θεός (Αλλάχ). Ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος προφήτης. Προηγήθηκαν κι άλλοι μικρότεροι.
• Υπάρχουν άγγελοι και διάβολος (Ιμπλίς)
• Το κισμέτ καθορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ανθρώπου.
• Υπάρχει τελική κρίση και ανταπόδοση(παράδεισος-κόλαση).
• Ένα πρόβλημα της Μουσουλμανικής Θεολογίας είναι η αντίφαση μεταξύ της ιδέας της ανταπόδοσης και του κισμέτ.
Οι πέντε στύλοι του Ισλάμ
(Τα υποχρεωτικά καθήκοντα κάθε πιστού Μουσουλμάνου.)
• Ομολογία πίστης κι επανάληψη της φράσης «Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.
• Προσευχή πέντε φορές τη μέρα με κατεύθυνση τη Μέκκα. Η Παρασκευή είναι μέρα αφιερωμένη στην προσευχή. Τζαμί είναι ο ναός τους. Μιχράμπ είναι μια ημικυκλική κόγχη που βλέπει στη Μέκκα. Εκεί στρέφεται ο Ιμάμης και απαγγέλλει προσευχές.
• Ελεημοσύνη.
• Νηστεία κατά το μήνα Ραμαντάν.
• Ιεραποδημία.
Η Ισλαμική κοινωνία είναι ανδροκρατική. Η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη.
Οι Μουσουλμάνοι χωρίζονται σε Σηίτες και Σουνίτες.
Οι Σουνίτες δεν θεωρούν ότι ο θρησκευτικός τους ηγέτης πρέπει να κατάγεται από το Μωάμεθ. Δίνουν έμφαση στο Κοράνι και στην ομοφωνία της κοινότητας.
Οι Σηίτες πιστεύουν στην κληρονομική διαδοχή του θρησκευτικού ηγέτη (ιμάμη). Θεωρείται αλάθητος, πηγή αποφάσεων, αυθεντικός ερμηνευτής του Κορανίου που μεταβιβάζει στους διαδόχους του τα μυστικά.
Ο μυστικισμός στο Ισλάμ
Αναπτύχθηκε από τον 8ο μ.Χ. αιώνα από επίδραση του Χριστιανικού ασκητισμού και του νεοπλατωνισμού. Σκοπός του η ένωση με το θεό, με την εκμηδένιση του εγώ.
Ο φόβος μεταβάλλεται σε θείο έρωτα κι επιδιώκεται η θέα του Θεού.
Ονομάζεται Σουφισμός. Αναπτύχθηκαν διάφορα τάγματα όπως οι δερβίσηδες
Σήμερα στις Ισλαμικές χώρες επικρατούν δυο τάσεις: Ο εκσυγχρονισμός απ’ τη μια, κι η ανάκτηση της κυριαρχίας του Ισλάμ από την άλλη.
Επίσης στην εποχή μας γνωρίζει κάποια εξάπλωση σε χώρες Ευρωπαϊκές, όπως η Γαλλία.
Βουδισμός
Είναι ένα σύνολο παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στο διάστημα της μακρόχρονης πορείας του.
Χωρίζεται σε δυο κλάδους, το Χιναγυάνα και το Μαχαγυάνα Βουδισμό. Ιδιαίτερος κλάδος θεωρείται ο Βουδισμός της Κίνας και της Μογγολίας.
Ιδρυτής του είναι ο Σιντάρτα Γκαουτάμα, γιος ενός ηγεμόνα μιας φυλής των Ινδών, ο οποίος όταν συνειδητοποίησε πως η ζωή ξεκινάει με τη γέννηση και καταλήγει στη φθορά, την αρρώστια, τα γηρατειά και το θάνατο, και πως αυτή η θλιβερή κατάσταση διαιωνίζεται με τις μετενσαρκώσεις, εγκατέλειψε τη ζωή που ζούσε στο παλάτι του κι αναζήτησε τρόπο λύτρωσης απ τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Έτσι απέκτησε το φωτισμό, έγινε δηλαδή Βούδας. Ο φωτισμός αυτός θεωρείται ένα είδος γνώσης.
Χιναγυάνα Βουδισμός
(Σρι-Λάνκα, Μπούρμα, Καμπότζη, Λάος, Ταϋλάνδη, τμήμα του Βιετνάμ του Μπαγκλαντές και της Ινδίας. 100.000.000 πιστοί)
Η διδασκαλία του περιέχεται στον κανόνα Πάλι, που περιέχει και τον αρχικό πυρήνα της παράδοσης για τη ζωή του Βούδα, κι έχει συστηματοποιηθεί στη μορφή των τεσσάρων ευγενικών αληθειών.
Οι τέσσερις ευγενικές αλήθειες:
• Η ύπαρξη είναι πόνος. (επειδή τα πάντα ενώ δίνουν την εντύπωση ότι διαρκούν είναι φευγαλέα, κι ενώ δίνουν την εντύπωση ότι είναι συμπαγή, είναι σύνθετα από διάφορα στοιχεία.)
• Αιτία του πόνου είναι η επιθυμία (που δημιουργείται από την άγνοια του ανθρώπου που θεωρεί σαν αληθινά πράγματα που είναι ψεύτικα στην πραγματικότητα αφού είναι φευγαλέα και σύνθετα). Γνωρίζοντας κανείς την αλήθεια παύει να επιθυμεί, κι έτσι παύει να πράττει με τρόπο που παράγει κάρμα. Έτσι παύει να αναγεννιέται. Αυτή η αλυσίδα αποτελεί βασικό μέρος του φωτισμού του Βούδα κατά τον κανόνα Πάλι.
• Η κατάπαυση του πόνου -νιρβάνα που σημαίνει σβήσιμο- γίνεται με την κατάσβεση της άγνοιας, της επιθυμίας, και της απέχθειας, και οδηγεί στην κατάπαυση των μετενσαρκώσεων. Τα τελευταία λόγια του Βούδα ήταν: «δεν θα ξαναγεννηθώ πια».
• Το μονοπάτι που οδηγεί στην κατάπαυση του πόνου αποτελείται από οκτώ στάδια που είναι γνωστά σαν «οκταπλό μονοπάτι»
Το ιδανικό στο Χιναγυάνα Βουδισμό είναι ο μοναχισμός. Οι λαϊκοί, που είναι ωστόσο ποσοτικά περισσότεροι, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καλό κάρμα που θα τους εξασφαλίσει μια καλή μετενσάρκωση.
Μαχαγυάνα Βουδισμός
(Κίνα, Θιβέτ, Μογγολία, Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ)
Η διδασκαλία του περιέχεται στον Κινέζικο και Θιβετιανό κανόνα.
Έχει κοινή αφετηρία με το Χιναγυάνα Βουδισμό αλλά διαφοροποιήθηκε στην πορεία, κυρίως σε δυο θέματα:
• Την αληθινή φύση της πραγματικότητας. Κι εδώ όπως και στο Χιναγυάνα Βουδισμό τα όντα δεν είναι πραγματικά. Για άλλο λόγο εδώ. Όχι επειδή είναι μεταβλητά και σύνθετα αλλά επειδή δεν υπάρχουν καθ αυτά, επειδή στερούνται το δικό τους εαυτό. Κι αυτό γιατί το κάθε τι είναι ότι είναι μόνο σε αλληλεξάρτηση από τα άλλα όντα. Έτσι αυτά είναι «κενά» από δικό τους εαυτό.
• Την κοσμολογία. Στο Χιναγυάνα Βουδισμό ο Βούδας είναι κάποιος όπως ο Σιντάρτα Γκαουτάμα που σε κάποια στιγμή φωτίστηκε, ενώ στο Μαχαγυάνα Βουδισμό ο όρος Βούδας εκφράζει μια υπερβατική πραγματικότητα, ένα απόλυτο, όμοιο με το Ινδουιστικό Μπράχμαν, από το οποίο εκπορεύονται χιλιάδες κόσμοι και χιλιάδες εμφανίσεις τους.
Ένα ιδανικό του Μαχαγυάνα Βουδισμού είναι οι Μποντισάτβες. Αυτοί είναι όντα που κατάφεραν μετά από άπειρες ζωές να φτάσουν στη Νιρβάνα και να ενωθούν με το απόλυτο. Όμως για να σώσουν τους άλλους καθυστερούν αυτή την ένωση και παραμένουν σε κάποιο ουράνιο κόσμο. Έχουμε έτσι μια τριπλή σημασία του όρου Βούδας, που είναι ο άνθρωπος που φωτίστηκε, η απόλυτη υπερβατική πραγματικότητα, και οι μποντισάτβες.
Ο Βουδισμός για το μεγάλο πλήθος των πιστών είναι η θρησκεία της μεταθανάτιας ζωής. Οι πολλοί επιδιώκουν την αναγέννηση σ έναν απ τους κόσμους στους οποίους βρίσκονται οι γνωστοί Βούδες και Μποντισάτβες.
Ινδουισμός
Δεν αποτελεί μια ενιαία θρησκεία με δόγμα, αλλά πρόκειται για ένα σύνολο παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στην περιοχή γύρω από την κοιλάδα του Ινδού ποταμού σταδιακά, καθ΄ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας των Ινδών. Περιέχεται η παράδοση αυτή στα ιερά βιβλία τους:
τις βέδες και τις Ουπανισάδες
Οι βέδες γράφτηκαν από το 1500 έως το 1000 π. Χ. κι αντιστοιχούν στην Βεδική θρησκεία των Ινδών, που ήταν πολυθεϊστική και περιλάμβανε λατρεία με θυσίες σε θεούς όπως ο ουρανός, η φωτιά, ο ήλιος, ο θεός της καταιγίδας, της γονιμότητας, του πολέμου κ.ά.
Στις Βέδες κυριαρχεί η ιδέα του Ντάρμα.
Ντάρμα, ονομάζουν την παγκόσμια τάξη, την οποία οφείλουν οι άνθρωποι να σέβονται και να προσαρμόζουν τη ζωή τους σε αυτήν. Έχει θεία καταγωγή κι αφορά τόσο στη δομή και λειτουργία του κόσμου, όσο και της κοινωνίας. Όσον αφορά την κοινωνία, ήταν χωρισμένη πριν από την εγκατάσταση των Αρίων σε τρεις τάξεις, τις βάρνες ή κάστες όπως τις ονόμασαν αργότερα οι Πορτογάλοι άποικοι.
Τους ιερείς ή βραχμάνους, τους αριστοκράτες πολεμιστές και τους καλλιεργητές, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα οι χειρώνακτες δηλαδή οι κατακτημένοι ντόπιοι λαοί. Από τη στιγμή που κάποιος γεννιόταν ήταν καθορισμένο σε ποια κάστα θα ανήκε για όλη του τη ζωή, χωρίς καμιά δυνατότητα αλλαγής (έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας). Οικάστες εντάσσονταν στην ιδέα του Ντάρμα. (Ντάρμα επίσης ονομάζεται το σύνολο των κανόνων της κάθε κάστας. Στο τέλος της βεδικής εποχής διαμορφώνεται η αντίληψη ότι στο βάθος του κόσμου βρίσκεται μια θεϊκή πραγματικότητα, ενώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι το εξωτερικό-επιφανειακό στρώμα αυτής της θεϊκής πραγματικότητας. Έτσι ο κόσμος χωρίζεται σε δυο μέρη: τη θεμελιώδη πραγματικότητα και τον φαινόμενο κόσμο.
Οι Ουπανισάδες γράφτηκαν από το 800 ως το 500 π. Χ. Εδώ σε αντίθεση με τις Βέδες που θεωρούν τον κόσμο καλό, καλό θεωρείται μόνο η θεϊκή πραγματικότητα που αποτελεί το υπόστρωμα του σύμπαντος κι ονομάστηκε Μπράχμαν.
• Άτμαν ονομάστηκε ένα τμήμα του Μπράχμαν, ένα θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα σε κάθε τι.
• Σαμσάρα είναι η ανακύκληση των υπάρξεων.
• Κάρμα είναι οι πράξεις που διέπραξε το ον στην προηγούμενη μορφή ύπαρξης και καθορίζουν τη μορφή στην οποία θα μεταβούν. Κάρμα = πράξη.
• Μόξα είναι η λύτρωση από την ατέρμονη παραμονή σε κάποια μορφή ύπαρξης, πράγμα που θεωρείται οδυνηρό.
Σύμφωνα με τις Βέδες η λύτρωση επιτυγχάνεται με το σεβασμό και την υποταγή στο Ντάρμα, ενώ σύμφωνα με τις Ουπανισάδες επιτυγχάνεται τη σταδιακή απόσυρση του νου του ανθρώπου από τον εξωτερικό κόσμο, η στροφή του στον εσωτερικό, ώστε το Άτμαν του να ταυτιστεί με το Μπράχμαν.
• Γιόγκα ονομάζεται αυτή η σταδιακή απόσυρση του νου από τον εξωτερικό κόσμο, κι η ένωση με το Μπράχμαν.
Η θρησκεία ενός λαού επιδρά στον τρόπο ζωής, στη μορφή της οικογένειας, στα ήθη και έθιμα του, στις σχέσεις του με τους άλλους λαούς κλπ. Έτσι επηρεάζει τόσο τον πολιτισμό όσο και την οικονομία ενός λαού. Π. χ. στη Βόρεια Αφρική αν και οι συνθήκες είναι κατάλληλες για καλλιέργεια αμπελιών, η θρησκεία αυτών των χωρών δεν τους επιτρέπει την οινοποσία και γι αυτό δεν καλλιεργούν. Η θρησκεία επίσης διαμορφώνει το ήθος και τον τρόπο ζωής ενός λαού. Έτσι δημιουργείται πολιτισμός και παράγονται αξίες όπως η ισότητα, η δικαιοσύνη και η αδελφοσύνη. Επίσης η θρησκεία κατάφερε να σώσει παλιότερα βιβλία λογοτεχνικά αλλά και κείμενα αρχαίων συγγραφέων
Έχει παρατηρηθεί όμως ότι δεν είναι λίγες και οι φορές που οι άνθρωποι κάνουν κακή χρήση του περιεχομένου της θρησκείας έναντι άλλων ανθρώπων.
Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι ο τυχόν θρησκευτικός φανατισμός δηλαδή η προσήλωση του ανθρώπου σε ορισμένες ιδέες ανεξάρτητα αν είναι σωστές ή όχι. Ο θρησκευτικός φανατισμός αρνείται όλες τις άλλες θρησκείες και τις θεωρεί εχθρικές απέναντι στη δική του. Τέτοιες ενέργειες οδηγούν σε υπερβολικές αντιδράσεις εμφυλίους πολέμους, τρομοκρατικές πράξεις κλπ και θα πρέπει να αποφεύγονται. Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει πως ο φανατισμός βλάφτει όπως η καταστροφή αρχαίων έργων τέχνης στο Βυζάντιο από χριστιανούς, η Ιερά εξέταση στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, οι Σταυροφορίες στα Βυζαντινά επίσης χρόνια, το Τζιχάντ ( πόλεμος για τη διάδοση του Ι
Ισλάμ
Θρησκεία μονοθεϊστική. Ιδρυτής ο Μωάμεθ (570 μ.Χ.-632 μ.Χ.)
Το πρώτο του κήρυγμα στη Μέκκα. Οι άνθρωποι εκεί αντέδρασαν στις μονοθεϊστικές αντιλήψεις και τον ανάγκασαν να καταφύγει στη Μεδίνα. (622 μ.Χ. έτος Εγίρα).
Η διδασκαλία του περιέχεται στο Κοράνιο (114 κεφάλαια «Σούρες»). Αποκαλύφθηκε στο Μωάμεθ από τον αρχάγγελο Γαβριήλ. Θεωρείται θείο και αλάθητο.
Βασικές διδασκαλίες του Κορανίου
• Ένας είναι ο Θεός (Αλλάχ). Ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος προφήτης. Προηγήθηκαν κι άλλοι μικρότεροι.
• Υπάρχουν άγγελοι και διάβολος (Ιμπλίς)
• Το κισμέτ καθορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ανθρώπου.
• Υπάρχει τελική κρίση και ανταπόδοση(παράδεισος-κόλαση).
• Ένα πρόβλημα της Μουσουλμανικής Θεολογίας είναι η αντίφαση μεταξύ της ιδέας της ανταπόδοσης και του κισμέτ.
Οι πέντε στύλοι του Ισλάμ
(Τα υποχρεωτικά καθήκοντα κάθε πιστού Μουσουλμάνου.)
• Ομολογία πίστης κι επανάληψη της φράσης «Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.
• Προσευχή πέντε φορές τη μέρα με κατεύθυνση τη Μέκκα. Η Παρασκευή είναι μέρα αφιερωμένη στην προσευχή. Τζαμί είναι ο ναός τους. Μιχράμπ είναι μια ημικυκλική κόγχη που βλέπει στη Μέκκα. Εκεί στρέφεται ο Ιμάμης και απαγγέλλει προσευχές.
• Ελεημοσύνη.
• Νηστεία κατά το μήνα Ραμαντάν.
• Ιεραποδημία.
Η Ισλαμική κοινωνία είναι ανδροκρατική. Η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη.
Οι Μουσουλμάνοι χωρίζονται σε Σηίτες και Σουνίτες.
Οι Σουνίτες δεν θεωρούν ότι ο θρησκευτικός τους ηγέτης πρέπει να κατάγεται από το Μωάμεθ. Δίνουν έμφαση στο Κοράνι και στην ομοφωνία της κοινότητας.
Οι Σηίτες πιστεύουν στην κληρονομική διαδοχή του θρησκευτικού ηγέτη (ιμάμη). Θεωρείται αλάθητος, πηγή αποφάσεων, αυθεντικός ερμηνευτής του Κορανίου που μεταβιβάζει στους διαδόχους του τα μυστικά.
Ο μυστικισμός στο Ισλάμ
Αναπτύχθηκε από τον 8ο μ.Χ. αιώνα από επίδραση του Χριστιανικού ασκητισμού και του νεοπλατωνισμού. Σκοπός του η ένωση με το θεό, με την εκμηδένιση του εγώ.
Ο φόβος μεταβάλλεται σε θείο έρωτα κι επιδιώκεται η θέα του Θεού.
Ονομάζεται Σουφισμός. Αναπτύχθηκαν διάφορα τάγματα όπως οι δερβίσηδες
Σήμερα στις Ισλαμικές χώρες επικρατούν δυο τάσεις: Ο εκσυγχρονισμός απ’ τη μια, κι η ανάκτηση της κυριαρχίας του Ισλάμ από την άλλη.
Επίσης στην εποχή μας γνωρίζει κάποια εξάπλωση σε χώρες Ευρωπαϊκές, όπως η Γαλλία.
Βουδισμός
Είναι ένα σύνολο παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στο διάστημα της μακρόχρονης πορείας του.
Χωρίζεται σε δυο κλάδους, το Χιναγυάνα και το Μαχαγυάνα Βουδισμό. Ιδιαίτερος κλάδος θεωρείται ο Βουδισμός της Κίνας και της Μογγολίας.
Ιδρυτής του είναι ο Σιντάρτα Γκαουτάμα, γιος ενός ηγεμόνα μιας φυλής των Ινδών, ο οποίος όταν συνειδητοποίησε πως η ζωή ξεκινάει με τη γέννηση και καταλήγει στη φθορά, την αρρώστια, τα γηρατειά και το θάνατο, και πως αυτή η θλιβερή κατάσταση διαιωνίζεται με τις μετενσαρκώσεις, εγκατέλειψε τη ζωή που ζούσε στο παλάτι του κι αναζήτησε τρόπο λύτρωσης απ τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Έτσι απέκτησε το φωτισμό, έγινε δηλαδή Βούδας. Ο φωτισμός αυτός θεωρείται ένα είδος γνώσης.
Χιναγυάνα Βουδισμός
(Σρι-Λάνκα, Μπούρμα, Καμπότζη, Λάος, Ταϋλάνδη, τμήμα του Βιετνάμ του Μπαγκλαντές και της Ινδίας. 100.000.000 πιστοί)
Η διδασκαλία του περιέχεται στον κανόνα Πάλι, που περιέχει και τον αρχικό πυρήνα της παράδοσης για τη ζωή του Βούδα, κι έχει συστηματοποιηθεί στη μορφή των τεσσάρων ευγενικών αληθειών.
Οι τέσσερις ευγενικές αλήθειες:
• Η ύπαρξη είναι πόνος. (επειδή τα πάντα ενώ δίνουν την εντύπωση ότι διαρκούν είναι φευγαλέα, κι ενώ δίνουν την εντύπωση ότι είναι συμπαγή, είναι σύνθετα από διάφορα στοιχεία.)
• Αιτία του πόνου είναι η επιθυμία (που δημιουργείται από την άγνοια του ανθρώπου που θεωρεί σαν αληθινά πράγματα που είναι ψεύτικα στην πραγματικότητα αφού είναι φευγαλέα και σύνθετα). Γνωρίζοντας κανείς την αλήθεια παύει να επιθυμεί, κι έτσι παύει να πράττει με τρόπο που παράγει κάρμα. Έτσι παύει να αναγεννιέται. Αυτή η αλυσίδα αποτελεί βασικό μέρος του φωτισμού του Βούδα κατά τον κανόνα Πάλι.
• Η κατάπαυση του πόνου -νιρβάνα που σημαίνει σβήσιμο- γίνεται με την κατάσβεση της άγνοιας, της επιθυμίας, και της απέχθειας, και οδηγεί στην κατάπαυση των μετενσαρκώσεων. Τα τελευταία λόγια του Βούδα ήταν: «δεν θα ξαναγεννηθώ πια».
• Το μονοπάτι που οδηγεί στην κατάπαυση του πόνου αποτελείται από οκτώ στάδια που είναι γνωστά σαν «οκταπλό μονοπάτι»
Το ιδανικό στο Χιναγυάνα Βουδισμό είναι ο μοναχισμός. Οι λαϊκοί, που είναι ωστόσο ποσοτικά περισσότεροι, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καλό κάρμα που θα τους εξασφαλίσει μια καλή μετενσάρκωση.
Μαχαγυάνα Βουδισμός
(Κίνα, Θιβέτ, Μογγολία, Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ)
Η διδασκαλία του περιέχεται στον Κινέζικο και Θιβετιανό κανόνα.
Έχει κοινή αφετηρία με το Χιναγυάνα Βουδισμό αλλά διαφοροποιήθηκε στην πορεία, κυρίως σε δυο θέματα:
• Την αληθινή φύση της πραγματικότητας. Κι εδώ όπως και στο Χιναγυάνα Βουδισμό τα όντα δεν είναι πραγματικά. Για άλλο λόγο εδώ. Όχι επειδή είναι μεταβλητά και σύνθετα αλλά επειδή δεν υπάρχουν καθ αυτά, επειδή στερούνται το δικό τους εαυτό. Κι αυτό γιατί το κάθε τι είναι ότι είναι μόνο σε αλληλεξάρτηση από τα άλλα όντα. Έτσι αυτά είναι «κενά» από δικό τους εαυτό.
• Την κοσμολογία. Στο Χιναγυάνα Βουδισμό ο Βούδας είναι κάποιος όπως ο Σιντάρτα Γκαουτάμα που σε κάποια στιγμή φωτίστηκε, ενώ στο Μαχαγυάνα Βουδισμό ο όρος Βούδας εκφράζει μια υπερβατική πραγματικότητα, ένα απόλυτο, όμοιο με το Ινδουιστικό Μπράχμαν, από το οποίο εκπορεύονται χιλιάδες κόσμοι και χιλιάδες εμφανίσεις τους.
Ένα ιδανικό του Μαχαγυάνα Βουδισμού είναι οι Μποντισάτβες. Αυτοί είναι όντα που κατάφεραν μετά από άπειρες ζωές να φτάσουν στη Νιρβάνα και να ενωθούν με το απόλυτο. Όμως για να σώσουν τους άλλους καθυστερούν αυτή την ένωση και παραμένουν σε κάποιο ουράνιο κόσμο. Έχουμε έτσι μια τριπλή σημασία του όρου Βούδας, που είναι ο άνθρωπος που φωτίστηκε, η απόλυτη υπερβατική πραγματικότητα, και οι μποντισάτβες.
Ο Βουδισμός για το μεγάλο πλήθος των πιστών είναι η θρησκεία της μεταθανάτιας ζωής. Οι πολλοί επιδιώκουν την αναγέννηση σ έναν απ τους κόσμους στους οποίους βρίσκονται οι γνωστοί Βούδες και Μποντισάτβες.
Ινδουισμός
Δεν αποτελεί μια ενιαία θρησκεία με δόγμα, αλλά πρόκειται για ένα σύνολο παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στην περιοχή γύρω από την κοιλάδα του Ινδού ποταμού σταδιακά, καθ΄ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας των Ινδών. Περιέχεται η παράδοση αυτή στα ιερά βιβλία τους:
τις βέδες και τις Ουπανισάδες
Οι βέδες γράφτηκαν από το 1500 έως το 1000 π. Χ. κι αντιστοιχούν στην Βεδική θρησκεία των Ινδών, που ήταν πολυθεϊστική και περιλάμβανε λατρεία με θυσίες σε θεούς όπως ο ουρανός, η φωτιά, ο ήλιος, ο θεός της καταιγίδας, της γονιμότητας, του πολέμου κ.ά.
Στις Βέδες κυριαρχεί η ιδέα του Ντάρμα.
Ντάρμα, ονομάζουν την παγκόσμια τάξη, την οποία οφείλουν οι άνθρωποι να σέβονται και να προσαρμόζουν τη ζωή τους σε αυτήν. Έχει θεία καταγωγή κι αφορά τόσο στη δομή και λειτουργία του κόσμου, όσο και της κοινωνίας. Όσον αφορά την κοινωνία, ήταν χωρισμένη πριν από την εγκατάσταση των Αρίων σε τρεις τάξεις, τις βάρνες ή κάστες όπως τις ονόμασαν αργότερα οι Πορτογάλοι άποικοι.
Τους ιερείς ή βραχμάνους, τους αριστοκράτες πολεμιστές και τους καλλιεργητές, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα οι χειρώνακτες δηλαδή οι κατακτημένοι ντόπιοι λαοί. Από τη στιγμή που κάποιος γεννιόταν ήταν καθορισμένο σε ποια κάστα θα ανήκε για όλη του τη ζωή, χωρίς καμιά δυνατότητα αλλαγής (έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας). Οικάστες εντάσσονταν στην ιδέα του Ντάρμα. (Ντάρμα επίσης ονομάζεται το σύνολο των κανόνων της κάθε κάστας. Στο τέλος της βεδικής εποχής διαμορφώνεται η αντίληψη ότι στο βάθος του κόσμου βρίσκεται μια θεϊκή πραγματικότητα, ενώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι το εξωτερικό-επιφανειακό στρώμα αυτής της θεϊκής πραγματικότητας. Έτσι ο κόσμος χωρίζεται σε δυο μέρη: τη θεμελιώδη πραγματικότητα και τον φαινόμενο κόσμο.
Οι Ουπανισάδες γράφτηκαν από το 800 ως το 500 π. Χ. Εδώ σε αντίθεση με τις Βέδες που θεωρούν τον κόσμο καλό, καλό θεωρείται μόνο η θεϊκή πραγματικότητα που αποτελεί το υπόστρωμα του σύμπαντος κι ονομάστηκε Μπράχμαν.
• Άτμαν ονομάστηκε ένα τμήμα του Μπράχμαν, ένα θεϊκό στοιχείο που υπάρχει μέσα σε κάθε τι.
• Σαμσάρα είναι η ανακύκληση των υπάρξεων.
• Κάρμα είναι οι πράξεις που διέπραξε το ον στην προηγούμενη μορφή ύπαρξης και καθορίζουν τη μορφή στην οποία θα μεταβούν. Κάρμα = πράξη.
• Μόξα είναι η λύτρωση από την ατέρμονη παραμονή σε κάποια μορφή ύπαρξης, πράγμα που θεωρείται οδυνηρό.
Σύμφωνα με τις Βέδες η λύτρωση επιτυγχάνεται με το σεβασμό και την υποταγή στο Ντάρμα, ενώ σύμφωνα με τις Ουπανισάδες επιτυγχάνεται τη σταδιακή απόσυρση του νου του ανθρώπου από τον εξωτερικό κόσμο, η στροφή του στον εσωτερικό, ώστε το Άτμαν του να ταυτιστεί με το Μπράχμαν.
• Γιόγκα ονομάζεται αυτή η σταδιακή απόσυρση του νου από τον εξωτερικό κόσμο, κι η ένωση με το Μπράχμαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου