Ποιήματα και προσωποποίηση

 Ο Ύμνος της Κρήτης (ριζίτικο)

Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη, τα βαριά της τα σίδερα σπα
  και σαν πρώτα χτυπιέται – χτυπά  και γοργή κατεβαίνει.
  Με μεγάλο θεόρατο δόρυ, όλη νιάτα πετά και ζωή,
  Και σε τόση φωτιά και βοή, τρέμουν δάση και όρη

Θαλασσινά  τραγούδια ( Δροσίνης . Γ )

Γλυκά φυσά ο μπάτης  η θάλασσα δροσίζεται 

στα γαλανά νερά της ο ήλιος καθρεφτίζεται 

και λες  πως παίζουν μ΄ έρωτα   πετώντας δίχως έννοια

ψαράκια  χρυσοφτέρωτα   σε κύματα ασημένια

Τζιτζίκια στήσαν το χορό   (  Γ. Ρίτσου  )

Τζιτζίκια στήσαν το χορό
με το χορό, στο ντάλα μεσημέρι
και στέκουν γύρω τα παιδιά
και παίζουν παλαμάκια

Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι  ( Οδυσσέας Ελύτης )

Κάτω στης μαργαρίτας
τ' αλωνάκι, στήσαν χορό
τρελό τα μελισσόπουλα

Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το νερό

Στάχυα ψηλά λυγίζουνε
το μελαμψό ουρανό