Θυμάμαι από το καλοκαίρι τα εγγόνια μου που πήγαν στο μαγαζί μου και νόμιζαν ότι μιλούν με τα παιχνίδια. Την ιδέα την είχε ο μικρός Μάριος και τα ξαδέλφια του συμφώνησαν αμέσως. Μιας και εκείνη την ημέρα είχε κλείσει το σχολείο είπα να τους κάνω τη χάρη και να τα αφήσω να πάνε στο μαγαζί. Όταν πήγαν εκεί η επιθυμία του μικρού Μάριου να γίνει κατασκευαστής παιχνιδιών νόμισε πως πραγματοποιήθηκε. Στο πίσω μέρος του μαγαζιού στο τελευταίο ράφι ο Μάριος είδε ένα πανέμορφο και μεγάλο τηλεκατευθυνόμενο αμαξάκι. Αμέσως σκέφτηκε πως δεν είχε πουληθεί ακόμα. Μόλις γυρνάει τη πλάτη του για να φύγει ακούει κάποιον να φωνάζει <<έλα κάνε με παρέα>> . Ο Μάριος πήγε εκεί πέρα και μίλησε με το αυτοκινητάκι. Μόλις τελείωσαν την συζήτηση το έβγαλε από το κουτί και άρχισε να παίζει μαζί του. Το αυτοκινητάκι αισθάνθηκε πολύ χαρούμενο γιατί πρώτη φορά παίζει με κάποιον. Έτσι όπως το έπαιζε κατά λάθος βγήκε η ρόδα. Αμέσως ο Μάριος την έβαλε και είπε πως έγινε ένας κατασκευαστείς παιχνιδιών. Το επόμενο πρωί μόλις ξύπνησε ο Μάριος μου δηγήθηκε αυτό το όνειρο και του είπα πως μία μέρα ίσως γίνει πραγματικότητα.
Η παρέα της φεγγαρόπετρας
Κάποτε στην Ελλάδα υπήρχε ένα παιχνιδαδικο που λάτρευαν μεγάλα και μικρά παιδιά . Μέχρι που έφτασαν τα Χριστούγεννα και υπήρχαν οικογένειες που δεν είχαν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν δώρα στα παιδιά τους. Όπως η οικογένεια Κρατσιτ που είχαν έρθει στην Ελλάδα από την Μέση Ανατολή . Έφτασε η μέρα των Χριστουγέννων και άλλες οι οικογένειες θα έτρωγαν το δείπνο μόνο μια οικογένεια δεν είχε πλούσιο γεύμα παρά μόνο μια φέτα ψωμί .Τα μεσάνυχτα ο μικρός Τζόνι και η μεγάλη του αδελφή Τζέιν περίμεναν με ανυπομονησία τον άγιο Βασίλη είχανε μια μεγάλη επιθυμία να τους φέρει ζωντανά παιχνίδια . Ξαφνικά ένας άντρας με μακριά γενειάδα και κόκκινη στολή κτυπάει το παράθυρο . Τα παιδιά φωνάζουν από χαρά ότι ήρθε αυτός που περίμεναν και πράγματι του έφερε ζωντανά παιχνίδια από το παιχνιδάδικο που ζητούσαν. Μόνο με δάκρυα χαράς θα ζωντάνευαν. Το πρωί τα παιδιά ξύπνησαν και νόμισαν ότι ήταν ένα όνειρο μα είδαν μπροστά τους τα παιχνίδια και έκλαψαν από χαρά . Τα παιχνίδια με μιας << ζωντάνεψαν >> φώναξαν τα παιδιά . ΟΙ γονείς τους δεν πίστευαν στα μάτια τους . Είπε ο πατέρας .. τελικά υπάρχει άγιος Βασίλης .. όλοι ξετρελαμένοι όλοι φώναζαν .. σ ευχαριστούμε Αι – Βασίλη .
Πρώτη φορά η οικογένεια Κρατσιτ γιόρταζε τόσο ευτυχισμένα Χριστούγεννα .
Πρώτη φορά η οικογένεια Κρατσιτ γιόρταζε τόσο ευτυχισμένα Χριστούγεννα .
Στο παρά 5 – οι παρά 5
Ο μικρός Σκούμπι – Ντου αναγκάστηκε να μεταναστέψει από την πατρίδα και να πάει στα jampo ένα πολυκατάστημα παιχνιδιών στην Ελλάδα . Από τότε κάθε βράδυ έκλαιγε με λυγμούς . Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ ο μικρός Λεονάρντο το έσκασε από το σπίτι του για να πάει στα jampo . Σκαρφάλωσε σαν μια μικρή μαϊμού βρήκε ένα μικρό παράθυρο ανοιχτό και μπήκε μέσα . Κατευθείαν προχώρησε για να εξερευνήσει τα παιχνίδια . Κοντοστάθηκε μπροστά στη μικρή βιβλιοθήκη του μαγαζιού όταν άκουσε κάποιον να κλαίει Ακολούθησε αυτόν τον ήχο . Ξαφνικά μπροστά στα μάτια του είδε το ScoobyDooολοζώντανο να κλαίει . Ο μικρός Λεονάρντο δεν πίστευε στα μάτια του που είδε τον ήρωα του ολοζώντανο . Εκείνος του μίλησε και τον ρώτησε ποιος είναι - << είμαι ο μικρός Λεονάρντο αγαπημένε μου ScoobyDoo>> . Τον ρώτησε γιατί κλαίει και εκείνος του απάντησε - << κλαίω γιατί με πήραν από την πατρίδα μου και με έφεραν εδώ . Δεν έχω νιώσει ποτέ όμορφα από τότε … μπορείς να με βοηθήσεις ..? >> . Ο μικρός Λεονάρντο με χαρά του απάντησε ότι θα προσπαθήσει να τον κάνει να νιώσει όσο πιο όμορφα μπορούσε εκείνο το βράδυ . Του πρότεινε να παίξουν διάφορα παιχνίδια όπως τρίλιζα , κρεμάλα , φιδάκι , γκρινιάρη και άλλα πολλά . Ένα ολόκληρο βράδυ μέσα στο μαγαζί ακούγονταν γέλια και φωνές . … Μα ξαφνικά ο μικρός Λεονάρντο ξύπνησε και κατάλαβε πως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο .......
Οι πυραυλοκίνητοι
Χθες βράδυ ο μικρός Γιαννάκης επισκέφτηκε το μαγαζί παιχνιδιών του πατέρα του . Η επιθυμία του μικρού παιδιού ήταν να γίνει κατασκευαστής παιχνιδιών . Η φιγούρα του Iron man ήταν η αγαπημένη του . Κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά η τεράστια φιγούρα του ήρωα του εμφανίστηκε στο κέντρο του μαγαζιού . Εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του μικρού Γιαννάκη στριφογύρισε η ιδέα πως τελικά δεν ήταν η φιγούρα αλλά ο ίδιος ο ήρωας . Έτρεξε κατευθείαν να τον περιεργαστεί . Μόλις έφτασε στο μέρος που ήταν άρχισε να του κάνει διάφορες ερωτήσεις . Οι δυο φίλοι πλέον ξεκίνησαν μια συζήτηση για τις μέχρι τώρα ζωές τους . Ο μικρός Γιαννάκης ήθελε να γίνει βοηθός του . Μα αμέσως μετά τον άκουσε να φωνάζει << ξύπνα .. ξύπνα .. ώρα για το σχολείο >> . Όταν άνοιξε τα μάτια του είδε από πάνω την μητέρα του να φωνάζει .. << άιντε ξύπνα επιτέλους θα αργήσεις στο σχολείο >>. Τότε συνειδητοποίησε πως όλα αυτά ήταν ένα μεγάλο περιπετειώδες όνειρο .
Η χαμένη Ατλαντίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου